Ἀπολυτίκιον, ἦχος γ΄.
Θείαν κλίμακαν ὑποστηρίξας,
τὴν τῶν λόγων σου μέθοδον πᾶσι,
μοναστῶν ὑφηγητὴς ἀναδέδειξαι,
ἐκ πρακτικῆς, Ἰωάννη, καθάρσεως,
πρὸς θεωρίας ἀνάγων τὴν ἔλλαμψιν.
Πάτερ Ὅσιε, Χριστὸν τὸν Θεὸν ἱκέτευε
δωρῆσασθαι ἡμῖν τὸ μέγα ἔλεος.
Ὁ Ὅσιος πατὴρ ἡμῶν Ἰωάννης, σὲ ἡλικία δεκαέξι ἐτῶν προσέφερε τὸν ἑαυτό του στὸν Χριστὸ καὶ εἰσῆλθε στὸν ζυγὸ τῆς μοναχικῆς πολιτείας στὸ ὄρος Σινᾶ. Ἀπὸ αὐτὴν τὴ διαμονή του στὸν ὁρατὸ τόπο, πορευόταν καὶ κατευθυνόταν πρὸς τὸν ἀόρατο Θεό.
Ἀκολούθησε τὸν δρόμο τῆς ξενιτείας, γιὰ νὰ προστατεύσει τὶς ἀρετὲς τῆς ψυχῆς του. Μὲ αὐτήν, ἀπέβαλε ὅλη τὴν ἄσεμνη παρρησία καὶ ἐνδύθηκε τὴν Ἁγία Ταπείνωση κι ἔτσι, ἀπὸ τὴν εἰσοδό του ἀκόμη, ἀπεδίωξε τὸν δαίμονα τῆς αὐταρέσκειας καὶ τῆς ἐμπιστοσύνης στὸν ἑαυτό του. Ὑπετάγη καὶ ἐμπιστεύτηκε τὴν ψυχή του ἐν Κυρίῳ στὸν πνευματικό του πατέρα, σὰν σὲ ἕναν ἄριστο κυβερνήτη, κι ἔτσι, ἀκίνδυνα, πορεύθηκε τὸ μεγάλο, ἐπικίνδυνο καὶ πολλαχῶς τρικυμιῶδες ταξίδι τῆς παρούσης ζωῆς.
Τόσο πολὺ πέθανε γιὰ τὸν κόσμο καὶ τὰ προσωπικά του θελήματα, σὰν νὰ εἶχε ψυχὴ χωρὶς λογικὴ καὶ χωρὶς θέληση καὶ ἀποξενωμένη τελείως ἀπὸ τὶς φυσικὲς κλίσεις καὶ ἐπιθυμίες. Ἄν καὶ νωρίτερα ἀπὸ τὴν οὐράνιά του "ἀμάθεια" εἶχε ἀποκτήσει καλὰ τὴν ἐγκύκλιο σοφία - πρᾶγμα παράδοξο, διότι, ὡς ἐπὶ τὸ πλεῖστον ἡ ὑπερηφάνεια τῆς κοσμικῆς σοφίας ἐκφυλίζει τὴν ἐν Χριστῷ ταπείνωση.
Ἀφοῦ πολιτεύθηκε ἔτσι γιὰ δεκαεννιὰ χρόνια καὶ στολίσθηκε μὲ τὰ κατορθώματα τῆς μακαρίας ὑποταγῆς, ὅταν πλέον ὁ Ἅγιος Γέροντας ποὺ τὸν ἐπαιδαγώγησε εἶχε φύγει ἀπὸ αὐτὴν τὴ ζωή, τότε ἐξῆλθε πιὰ καὶ ὁ ἴδιος στὸν ἀγῶνα τῆς ἡσυχαστικῆς ζωῆς, κρατῶντας στὰ χέρια του, σὰν ὅπλα δυνατά, τὶς ἱερὲς εὐχὲς τοῦ Γέροντός του, γιὰ νὰ καταρρίψει μὲ αὐτὲς τὰ ὀχυρώματα τοῦ σατανᾶ.
Ἐκλέγει τὴν παλαίστρα τῆς ἐρημικῆς του ἀσκήσεως σὲ ἀπόσταση πέντε "σημείων" (ὁκτῶ χιλιομέτρων) ἀπὸ τὸ Κυριακὸ τῆς Μονῆς, στὴν τοποθεσία ποὺ λεγόταν "Θολᾶς" καὶ διαβιοῖ ἐκεῖ σαράντα ὁλόκληρα χρόνια, χωρὶς ὀκνηρία καὶ ἀμέλεια, πυρπολούμενος πάντοτε ἀπὸ τὸν διακαὴ ἔρωτα καὶ τὴν φλόγα τῆς θείας ἀγάπης.
Ποιὸς εἶναι ἱκανὸς νὰ περιγράψει καὶ νὰ ἐγκωμιάσει μὲ λόγια τοὺς μόχθους, ποὺ κατέβαλε στὸ μέρος αὐτὸ ὁ Ὅσιος; Πὼς δὲ νὰ ἔλθουν στὴν ἐπιφάνεια ὅλοι ἐκεῖνοι οἱ κόποι, οἱ ὁποῖοι ἐσπείροντο ἀφανῶς, χωρὶς κανεὶς νὰ τοὺς βλέπει;
....συνεχίζεται
